Manabendra Nath Roy – 100 svjetskih velikana o islamu
M. N. Roy (Manabendra Nath Roy, živio je od 1887 do 1954), je indijski nacionalni revolucionar, radikalni aktivista i politički teoretičar. Roj je bio osnivač komunističkih partija u Meksiku i Indiji i delegat kongresa Komunističke internacionale. Nakon uspona Josifa Staljina, Roj je napustio komunistički pokret i marksističke ideje. U svojoj knjizi The Historical Role of Islam (Historijska uloga islama), o islamu je napisao:
„Očigledan iznenadni uspon i dramatična ekspanzija islama, predstavlja najfascinantnije poglavlje u historiji čovječanstva” 1Manabendra Nath Roy zatim dodaje:
„Postojeći dojam o učenju arapskog Poslanika zasniva se na lošoj informisanosti. Prosječno obrazovani Hindus posjeduje malo znanja i nije zahvalan za ogromnu revolucionarnu važnost islama kao i velike kulturne posljedice te revolucije.”2
O poslaniku Muhammedu, sallallahu alejhi ve sellem, i širenju islama, napisao je:
„Svaki poslanik uspostavlja svoj položaj na osnovu postignutih čuda. Po tom principu, Muhammed mora biti priznat kao daleko najveći od svih poslanika prije ili poslije njega. Ekspanzija islama jeste najveće čudo od svih čuda. Rimsko Augustovo carstvo, koje je kasnije proširio hrabri Trajan, bilo je rezultat velikih i slavnih pobjeda i osvojeno je u razdoblju od sedam stotina godina.
Ipak, ono nije postiglo razmjere Arapskog carstva, osnovanog za manje od jednog vijeka. Aleksandrovo carstvo predstavlja samo djelić ogromnog prostora Halifeta. Gotovo hiljadu godina, Perzijsko carstvo opiralo se oružju Rima, da bi samo za manje od deset godina bili pokoreni od Mača Božijeg. Pustimo savremenim historičarima da opisuju čudo širenja islama.”3
Zatim je napisao:
„Kako se to zapanjujuće čudo dogodilo? To je bilo jedno od zbunjujućih pitanja za historičare. Današnji obrazovani svijet odbacio je prostačku teoriju da je širenje islama bio trijumf fanatizma nad uzdržanim i tolerantnim ljudima. U fenomenalan uspjeh islama, prije svega, spada i njegov revolucionarni značaj i njegova sposobnost da izvede mase iz beznadežnih situacija, nastalih propadanjem antičkih civilizacija, ne samo Grčke i Rima, već i Perzije, Kine i Indije.”4
